دل بر ما شدست دلبر ما

گل ما بی حدست و شکر ما

ما همیشه میان گلشکریم

زان دل ما قویست در بر ما

زهره دارد حوادث طبعی

که بگردد بگرد لشکر ما

ما به پر می پریم سوی فلک

زانک عرشیست اصل جوهر ما

ساکنان فلک بخور کنند

از صفات خوش معنبر ما

همه نسرین و ارغوان و گلست

بر زمین شاهراه کشور ما

نه بخندد نه بشکفد عالم

بی نسیم دم منور ما

ذره های هوا پذیرد روح

از دم عشق روح پرور ما

گوش ها گشته اند محرم غیب

از زبان و دل سخنور ما

شمس تبریز ابرسوز شدست

سایه اش کم مباد از سر ما